Önemliler Kısaca: 3-6 yas arası okul öncesi çocukların gelişimi:


Sosyal tanınma/ kabullenme:

 

  1. Her yaşta, insanların psikolojik refahı için güvenlik ve ertafındaki insanların ilgisine bağımlıdır. Kendini güvende ve kabullenmiş hissetme, hem cocukların hem de büyük insanların temel ihtiyacıdır.
  2. Sevgi, kabul edilme hissi, öncelikli olarak beden dili ( sözsüz iletşim) aracılığıyla belirtilir. Bir çocuk için özellikle önemli; vücut ve göz teması, yüz ve mesafe davranışıdır.
  3. Çocuk büyüdükce, davarnışı ve performansı için aldığı sosyal taımlanma önemliliğinde artar.
  4. Önemseme ve sosyal tanınma, çocuğun performansı ve davranışından çok kişiye uygulanmalıdır.
  5. Çocuk odaklı bir yaklaşım, dikkatinizle ve sakinliğinizle," bana ihtiyacın olduğunda burdayım, ama seni zorlamıyorum," mesajını anlamasını sağlamanızdır. 
  6. Bir çocuğa, birkaç yakın insan tarafından bakılması avantajlıdır. Ilişki kurma yeteneği, farklı rol modellerinden öğrenir ve daha fazla deneyime sahip olur.

Kendi kişiliğini ve yabancı kişilikleri tanıma:

 

  1. Bu yaşta çocuklar, insanların farklı olduklarını ve her birinin farklı güçlü ve zayıf yönleri olduğunu öğrenirler.
  2. Üç yaşından itibaren çocuğun kendini bilinçli olarak ve kendine öz bir benlik olarak algılaması başlar. (kişilik/benlik gelişmesi)
  3. Çocuğun yaşı ilerledikçe, kişi ve davranışı ve performansı için aldığı sosyal tanımlanma öneminde yükselir.
  4. Kabul olma duygusu, her şeyden önce beden dili aracılığıyla iletilir. Bir çocuk için özellikle önemli olan, vücut ve göz teması, yüz ifadeleri ve mesafe daranışıdr.
  5. Bireysel yetenkler ve davranışsal özellikler gelişme süresince giderek yaygınlaşmaktadır. - Çevre çocuğun yapabileceği deneyimleri belirler.- Çocuk neye ihtiyaç duyduğunu belirtir. 
  6. Bu yaştaki bir çocuk iç dünyasında resimler oluşturmaya başlar. Mesela, Anne-babaları yanlarında olmadığı zamanda onları hatırlarlar. Bu yetenek (sembolik fonksiyon) öğrenmenin temel şartidir.
  7. Velilerin ve çocukla yakından ilgilenen kişilerin görevleri: -Çevrenin,çocuğun gelişimine özgü deneyimleri olabilmesi icin tasarımlanması. - Çocuğa rol modeli yani örnek olmak. - Çocuğa ilgilendiği alanlarda deneyim yapabilmesini sağlamak.

Benlik saygısının( özel kişiliğinin) gelişmesi:

 

  1. Çocuğun sağlığı, mümkün olan en iyi gelişimi için ön şarttır.
  2. Gelecekteki ilişkiler ve performans için benlik saygısı (kişilik gelişimi) önemlidir.
  3. Bir çocuğun refah ve benlik saygısı temel olarak üç alanla belirlenir. - Güvenlik, -Önemsenme ve sosyal kabullenme,- Kalkınma ve performans.
  4. Bu  üc alanın refah ve benlik saygısına yaptığı katkı, gelişim ilerledikce sürekli değişmektedir.( Mesela, bebeklerin güvenlik payı en önemlisi iken, okul öncesi yaştan itibaren performans da çocuk için giderek önem kazanmaktadır.)
  5.  Çocuk gelişme potansiyeli ve kapasitesi hakkında bilgi sahibi olur, aynı zamanda sınırlarını da öğrenir ve bu tanıma zamanında kendi tecrübelerini yapabiliyorsa, nasıl mücadele edebileceğini öğrenir. 
  6. Veliler, öğretmenler ve eğitimcilerin çocuğun gelşimine ve benlik saygısına en önemli katkısı, gerekli güveni ve dikkati vermek ve koşulsuz olarak bir kişilik olarak kabul etmek, sadece gösterdiği cabaya veya performansına değer vermek değil.

Iyi öğrenme deneyimi için şartlar:

 

  1. Bir çocuk ancak kendini fiziksel ve zihinsel olarak iyi hissettiğinde, olasılıklarına göre gelişebilir.
  2. Her çocuğun sosyal ve maddi çevrelerini anlamak için doğal bir dürtüsü vardır.Gelişmenin itici gücü, merak ve kişisel faaliyetidir.
  3. Ilgi alanları ve kendi kendine ilerleme, her yaşta gelişmeye özgüdür. Sunulan deneyimlerden çok sayıda çocuk, gelişim seviyesine karşılık gelen deneyimleri seçer.
  4. Çocuk öğreniminin amacı nihai neticede değil, öğrenme sürecinin kendisinde yatmaktadir. Yikimlar, başarısızlıklar ve hayal kırıklıkları, başarı kadar öğrenme deneyiminin bir parçasıdır.
  5. Çocuk gelişimi esas olarak üç öğrenme şekli ile belirlenir:
  • Sosyal/ taklit öğrenme:  Çocuk, tanıdık kişilik modeline dayanır ve davranışlarını taklit ederek öğrenir.
  • Nesneye yönelik öğrenme: Nesnelerle uğraşırken, çocuk mekansal algılama, kategorilendirme veya nedensel düşünme gibi zihinsel yetenekleri kazanır.
  • Öğretim yoluyla öğrenme: Bir çocuk yetişkinlerin bilgi ve becerilerini alır. Bu öğrenme biçimi okuma, yazma ve bilgi gibi kültürel teknikleri edinmeye yarar.

    6. Öğrenme deneyimleri, beceri ve bilgi                         edinmek  kadar önemlidir.Kendini belirleyen            öğrenme ve problem cözme stratejilerini                   benimser ve saygısı kazanır.

 


Kavram: "Sınırlar içinde özgürlük"

 

1.Anne- babaların, çocuğa yakın kişilerin ve eğitenlerin gelişimine katkısı:

 

  • Sosyal öğrenme:  Siz büyükler bir rol modelisinizdir, paylaşılan deneyimler için zaman ve boş vakitler ayırmalısınız.
  • Nesneye yönelik ögrenme: Veliler, maddi ve sosyal cevreyi, çocuğun gelişim durumuyla ilgili deneyimler kazanacak şekilde tasarlarlar.
  • Eğitim: Veliler çocuğa kendi faaliyetlerine katılmalarını ve desteklemelerini sağlayarak, deneyim kazanmasını ve yeni içerikleri bağımsız, kendi anlayaşını ilerletmesine alanlar acarlar.

 

2.Anne-babalar, çocuğun kendi kaderine tayin hakkı için makul bir sınır çerceveyi beliler. Bu kavram "sınırlar içinde örgürlük" olarak adlandırılır ve aşşağidaki hususları içerir:

 

  • Çocukların değerlerini bilmek: 
  • Veliler, çocuklarını eşsiz ve özel olarak tanırlar.
  • Her durumda onlara saygıyla davranırlar.
  • Cocukları yardıma ihtiyaç duyduklarında onların yanlarında olurlar ve yardım ederler.
  • Çocuklarıyla bir araya gelmekten ve ortak aktivitelerin tadını çıkarmaktan mutluluk duyarlar.

 

  • Talep etmek ve sınırları belirlemek:
  • Veliler çocuklarına güvenir ve çocuklarının gelişimi konusunda taleplerde bulunurlar.
  • Çatışmalardan kaçınmaz, yapıcı bir şekilde yönlendirerek çocuklarının bu çatışmalarda, kendi düşündüklerini söyleme hakkı verip, çocuklarının fikir üretmesinde yardımcı olur ama kendi görüşlerini çocuklarının uygulamasında istikrarlı kalırlar.

 

  • Çocukların bağımsızlığını kazanmak ve teşvik etmek:
  • Veliler, çocuklarını ihtiyac ve görüşleri doğrultusunda ciddiye alırlar.
  • Prensip olarak konuşmaktan yana ve uzlaşmaktan yanadır eğitimlerinde.
  • Çocuklarına karar verme özgürlügünü sağlayarak, karar verme yeteneğini ve kendi sorumluluğunu almasında yardımcı olurlar.
  • Çocuklarına, kendi deneyimlerini yapma fırsatı verirler.

 

3.Zorluk, veli ve eğitimci olarak çocuğun bireyselliğine uyum sağlamaktadır. Davranışını doğru yorumlamak ve çocuğa karşı mücadelede terazide kalan yöntemlerle ilerlemektedir.

 


Köken: Remo H. Largo, Kinderjahre- Die Individualität des Kindes als erzieherische Herausforderung, piper 2017

 

 

Köken: Klaus A. Schneewind/ Beate Böhmert: " Freiheit in Grenzen"