Ancak, temel tutumunuz eğitim tutumunzu etkiler:

• Çocuğunuzun gelecekteki tüm nitelik ve kabiliyetlerini devraldığını varsayıyorsanız,fatalists bir tutumla yaklaşıyorsunuz demektir. Oysa doğanın kanunu olan bir ilerlemede biz eğitimci olarak yanlızca ekstradan sayılırız.
• Eğer ki, bir çocuğun gelişimi ve davranışlarının belirtisi için sadece içerindeki büyüdüğü çevrenin sorumlu olduğunu inaniyorsanız, üzerinize çok büyük bir sorumluluk alıyorsunuzdur. Böylece bir çocuğun münhasıran eğitiminin ürünü olduğunu vurgulyor oluruz.
• Bir çok anne-baba, genetik mühendisliğinin ve çevrenin çocuk gelişimi için eşit derecede önemli olduğuna haklı olarak inannıyorlar.

Önemliler kısaca:

1. Çocuğun anne ve babadan eşit olarak aldığı genetik materyal, fiziksel ve zihinsel nitelikler için olanakları olduğu gibi bir gelişim planı da içerir. Genetik bilgiler arasına boy büyüklüğü, göz ve saç rengi aynı zamanda hareket, el ve dil becerileri gibi belli özellikler de yer alır.
2. Bununla birlikte, çocuğun gelişim sürecinde geliştiği davranış, velilerin ve diğer insanların çocuğa nasıl davrandıklarına bağlıdır.
3. Çocuğun her gelişim aşaması için kendi içerinde bir zamanlamaı vardır. Bu ilerleme zamanı geldiğinde çocuk bize davranışıyla bunu gösterir ve gelişimi kendisi doğal olarak içerinde kaydetmeye hazırdır, bizlerede onu bu derecede desteklemek düser.
4.  Yaşamın ilk yıllarında iki temel öğrenme bicimi belirlidir. - Sosyal öğrenme, taklit yoluyla diğer insanların davranışlarını içselleştirme yeteneği böylelikle bazı özellikleri kendi davranışına adapte etme. keşfedici öğrenme, yani içinde bulunduğu dünyayı anlama yeteneği, kendi deneyimleriyle keşfedebilmek.
5. Bu koşulları veliler yaratabilirler.

Kaynak: Remo H.Largo, Babyjahre- Entwicklung und Erziehung in den ertsen vier Jahren, piper2010